నిద్ర నుండి మెలకువలోకి తీసుకువచ్చే
స్మృతి పవనాలు మీ జ్ఞాపకాలు మోసుకొస్తాయి
అదిగో అప్పటినుండే మొదలు
తిరిగి నిశీధి వేళ అలసిన నా కళ్ళు
మూతలు పడేవరకు మరపురారు
మిమ్మెవరని పరిచయం చేయను?
అక్కున చేర్చుకుని లాలించే వేళ అమ్మా! అననా,
భుజం తట్టి బుజ్జగించే వేళ నాన్నా! అననా,
చేయి నిమిరి చేతలు సరిజేశే వేళ మిత్రమా! అననా,
అలవి కాక అలసిపోతే అడ్డంకులు తొలగించే వేళ అచార్యా! అననా,
నాలోని మీ స్ఫురణకు కన్నీరే కానీ కబురులు లేవు
తెలుసుకోవాలన్న తహతహ దావానలంలా చెలరేగుతుంటే,
పాలపొంగులాంటి జ్ఞానార్తిని పెద్దరికపు పెత్తనాలు
నీళ్ళు చల్లి, చల్లార్చిన ప్రతిసారీ రెట్టించి రేగుతుంటే,
అలుపెరుగని పయనంలో చేరిన చివరి మజిలీ మీరు
ఆనాడు, సూర్యుడు పని ముగించుకునే వేళ
సూటియైన నా ప్రశ్నల పరంపర,
వాడియైన మీ జవాబుల జోరు
ప్రశ్నించే తీరునే ప్రశ్నించిన మీ తీరు
మధ్య తెల్లారిపోవడం నాకింకా గుర్తే
అగాధమైన జ్ఞానభాండం మీరు
అంతేలేని జ్ఞానదాహం నాది
అద్వితీయమైన అనుబంధం మనది
ఆత్మార్పణను అంగీకరించాక మిగిలేది
అంచులు లేని ఆనందమే కదా!
ఎల్లలు లేని ప్రేమలో ఓలలాడాను
సత్సంగపు నీడలో సేదతీరాను
ఆనందపు అలల్లో మునిగి తేలాను
అనింట్లో, అంతట్లో మిమ్మే చూశాను
మరపురాని మిమ్ము తలవగ సాధ్యమా?!!
