పెళ్ళై ఏడేళ్ళైనా సంతానం కలగలేదని నాకంటే నా భార్య శాంత దిగులుపడుతుండేది. డెహ్రాడున్ లో ఇండియన్ మిలిటరీ అకాడెమీ నుండి ట్రైనింగ్ అయి ఇంటికి వచ్చిన సెలవల్లో అమ్మతో కలిసి నేను, శాంత భద్రాచలం తిరణాలకి వెళ్ళాము. అక్కడ మాకు తటస్థ పడింది నాలుగేళ్ల ఓ అనాధ బాలిక. చిరిగిన బట్టలతో, దెబ్బ తగిలి నెత్తురోడుతున్న ఎడమ మోకాలితో, దీనావస్థలో సత్రం ముందు చేయి చాచి యాచిస్తున్న ఆ పసిదాన్ని చూసి కడుపు తరుక్కుపోయింది మాకు. శాంత విలవిల లాడిపోయింది.

పోస్టింగ్ వచ్చే లోగా నాలుగు వారాల సమయం ఉండడంతో అక్కడే ఉండి, ఆ పసిదాని గురించి ఆరా తీశాము. అనాధ అని తేలింది. పోలిస్ వాళ్లకి ఫిర్యాదు కూడా ఇచ్చి, స్థానిక శిశు సంక్షేమం వారి వద్ద నమోదు అయ్యి, అన్ని లాంఛనాలు ముగించుకొని, ఆ పసిదాన్ని ఇంటికి తెచ్చుకున్నాము.

ఆ తరువాత టెరిటోయల్ ఆర్మీలో కెప్టెన్ గా ఎ.ఓ.సి (ఆర్మీ ఆర్డినెన్స్ కోర్) సెంటర్ కి పోస్టింగ్ రావడంతో హైదరాబాద్ చేరాము.

శాంత ఆనందానికి అవధులు లేకుండా పోయింది. శ్రీ రామచంద్రుడే తన మొర ఆలకించి ఇచ్చిన బిడ్డ అని పసిదానికి జానకి అని పేరు పెట్టుకొన్న శాంతకి, ఆ పసిదే ప్రపంచమయిపోయింది. అదే యేడు మేము ఆశించని విధంగా శాంత కడుపు పండి, మాకు ఆడపిల్ల పుట్టింది. వైశాలి అని పేరు పెట్టాము. మా ఆనందం రెట్టింపయ్యింది.

వైశాలి పుట్టాక మా అమ్మ వైఖరిలో వచ్చిన మార్పు మాత్రం మాకు చాల బాధ కలిగించింది. జానకితో కఠినంగా వ్యవహరిస్తూ, దాన్ని వైశాలికి ఓ పనిమనిషిలా చేసింది. జానకిని అనాధ అని, అడుక్కునేదానా అని తను తిట్టి, తిట్టించేది. అక్కా చెల్లెళ్ళలా మెలగవలసిన పిల్లల్లో వైషమ్యాలు పెంచింది. అమ్మ నోటికి, అధికార దర్పానికి భయపడి జానకికి మా ప్రేమను పంచడం మినహా ఏమీ చేయలేక పోయాము.

జానకి పదేళ్ళ పుట్టినరోజు నాడు వైశాలి, అమ్మ కలిసి నువ్వు అసలు మా ఇంటి పిల్లవే కావు, సత్రం దగ్గర దొరికిన అనాధవు, అంటూ గేలి చేసి ఏడిపించారు. మిమ్మల్ని వదలను నాన్నా, అంటూ ఏడుస్తూ నా కాళ్ళని చుట్టేసింది ఆ రోజు జానకి. అయినా, అన్నీ తట్టుకొని, నన్ను, శాంతని కంటికి రెప్పలా చూసుకొనేది జానకి. ఒకే ఇంట్లో రెండు భిన్న కుటుంబాలుగా మెలగ వలసి వచ్చింది కొన్నేళ్ళు.

చదువుపై ఆశక్తి లేని జానకి అతి కష్టంగా పదవ తరగతి పాస్ అయింది. ఇంట్లో వంట పని చేస్తూ, ఎంబ్రాయిడరీ, కుట్టు నేర్చుకుంది. కన్నతల్లి కన్నా మిన్నగా దగ్గరుండి నాకన్నీ అమర్చేది. ఎంతో క్రమశిక్షణలో పెంచాలనుకున్న నా పాప వైశాలి మాత్రం, మా అమ్మ పెంపకంలో, ఓ రాక్షశిలా తయారయింది. కేవలం జానకి పైనున్న ద్వేషంతో, అమ్మ అవలంభిస్తున్న వైఖరి వల్ల, వైశాలి మొండిగా, మాక్కుడా ఎదురుతిరిగి మమ్ము అగౌరవ పరిచేది.

ఇరవైయేళ్ళ జానకికి, ఆర్మీ కమీషన్డ్ ఆఫీసర్ సుబేదార్ మూర్తితో గుళ్ళో వివాహం జరిపించాము. జానకి అత్తారింటికి వెళ్ళిపోయాక, యింట శాంత జీవనం మరీ దుర్భరమయింది.

తరగని ప్రేమతో, ఈ రోజున కూడా డెబ్బైరెండేళ్ళ ముదసలినయిన నాకోసం, ఎంతగానో పోరాడి, పిచ్చాసుపత్రి జీవితం నుండి, మేజర్ పిచ్చోడు అన్న ముద్ర నాపై పడనివ్వకుండా పట్టుబట్టి కాపాడి, నన్ను కన్నతల్లిలా ఇంటికి తెచ్చుకొంది జానకి.

చిందర వందరగా శాంత, జానకీల ఆలోచనలతో గుండె భారంగా అనిపించింది. ఆగని కన్నీళ్లతో చూపు మసక బారడంతో, గది లోకి వచ్చిన జానకి జాడ తెలియ లేదు నాకు. నాన్నా ఇంకా నిద్ర పోలేదుగా, కాసిన్ని వేడి పాలు తాగి పడుకోండి. రేపు పొద్దుటే పెన్షన్ ఆఫీస్ కి, డాక్టర్ చెకప్ కి వెళ్ళాలి. ఓపికుంటే, సాయంత్రం ఏడింటికి లాయర్ గారి ఇంటికి వెళ్ళాలి, అని చెంగుతో నా కళ్ళు తుడిచి, కప్పుడు పాలు తాగించి మరీ గది నుండి వెళ్ళింది జానకి.

నాలుగేళ్ళ క్రితం మహవీర్ హిల్స్ లోని నా 1500 గజాల స్థలంలో ప్రశాంత అపార్ట్మెంట్ కాంప్లెక్ష్ నిర్మాణం చేపట్టాను. పర్యవేక్షణ నిమిత్తం అవుట్ హౌజ్ లో నివసిస్తూ, 68 సంవత్సరాల వయస్సులో ఎంతో కష్టపడి పని చేసాను. రెండేళ్ళకి భారీగా పనంతా పూర్తయిన ఆ భవంతి పై సర్వాధికారాలు తమకి దక్కాలన్న దురుద్దేశంతో నా కుమార్తె వైశాలి, భర్త ఉమాపతి తో కలిసి నాపై తప్పుడు కేసు పెట్టి పోలిస్ రిపోర్ట్ ఇచ్చింది. తమ కాంప్లెక్స్ నిర్మాణం పర్యవేక్షణ పేరిట లక్షలకి మోసాలు చేసానని నా పై నిందలు మోపారు వారు. రెండు రోజులు పోలిస్ కస్టడీలో కూడా ఉన్నాను. ఓ క్షణం ఆగి, ఊపిరి తీసుకొని, మళ్ళీ చెప్పడం మొదలెట్టాను.

వాస్తవానికి ఆస్తి తమదని, మతిస్తిమితం తప్పి, నేను వారి ఆస్తిని నా ఆస్తులుగా భావించి, ఆక్రమించడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నానని నా పై కోర్టులో తప్పుడు కేసు కూడా వేసారు వైశాలి దంపతులు. మతి స్థిమితం కోల్పోవడమే ప్రధాన సమస్యగా చూపి నన్ను సైకియాట్రిక్ హాస్పిటల్ కి తరిలించారు. నిర్మాణ సమయంలో నా కాలుకి, నడుముకీ గాయాలవడంతో శారీరకంగా కూడా బాధలో ఉన్న సమయం అది. అకస్మాత్తు పరిణామాలని తట్టుకునే సమయం గాని, శక్తి గాని లేకపోవడంతో వారి కుట్రని ఎదుర్కోలేక పోయాను. .

నాకు తెలియకుండానే అసహనంగా నిట్టూర్చాను. ఆగి అందరి వంక చూసాను. ఆదుర్దాగా వింటున్నారు...

ఫైల్ లోని రిపోర్ట్స్ అన్నీ వరుసగా, మరోసారి పరిశీలించారు, జెడ్జ్ గారు, శివరాం. వాటిలో సమగ్రంగా పొందుపరిచిన తీర్మానాల్లో, డెబ్బైరెండేళ్ల మేజేర్ గారికి మానసిక రుగ్మత లేదని నిర్ధారిస్తూ చీఫ్ అఫ్ సైకియాట్రీ డా. వినోద్ వర్మ రిపోర్ట్ తోపాటు, పోలిస్ డిపార్ట్మెంట్, ప్రభుత్వ న్యాయవాది వారి రిపోర్ట్స్ నాకే అనుకూలంగా ఉన్నాయి.

అంతే కాక, మేజర్ సూర్యనారాయణ 40 యేళ్ళగా ఓ స్థిరమైన గొప్ప వ్యక్తిత్వంతో మెలిగిన ఆఫీసర్ అని బ్రిగేడియర్ శ్రీరాం కోటే, టెరిటోరియల్ ఆర్మీ తరఫున నిర్ధారించారు.

రాజేంద్రనగర్ రిజిస్టార్ ఆఫీస్ నుండి ప్లాట్ కొనుగోలు పత్రాల కాపీ ద్వారా 1500 గజాల ప్లాట్ నం.15 సొంతదారుణ్ణి నేనే నని కూడా నిర్ధారణయ్యింది.

అన్ని పత్రాలు సంతృప్తికరంగా ఉండడంతో తమ సమ్మతి తెలుపుతూ అవినాష్ గారు, శివరాం కాగితాల మీద సంతకం చేసారు. “చూడండి మేజెర్ గారు, మీ పెన్షన్ మీకే తప్పక అందుతుంది. అంతే కాదు మీ అనుమతి లేకుండా మీ కుమార్తె ఇటువంటి మోసానికి దిగినందుకు, వైశాలి గారి మీద న్యాయ స్థానంలో మీ తరఫున ఆర్మీ కంప్లైంట్ కూడా ఫైల్ చేస్తుంది. మీరు ప్రశాంతంగా మీ జీవనాన్ని గడపవచ్చు, ఇది అఫీషియల్. అంటూ ఆర్డర్ కాగితాల మీద స్టాంప్ వేసారు.

డైబిటిస్, ఇకెజి, బ్లెడ్ టెస్ట్ అన్నీ ముగించుకొని డాక్టర్ గారిని కలిసాము. అంతా సవ్యంగానే ఉందని, బలానికి టానిక్, ఐరన్, విటమిన్స్ ఇచ్చారు. అన్ని మందులు ఎప్పటిలా తీసుకోమన్నారు. మీ వయస్సుకి బాగానే ఉన్నారు, మేజేర్ గారు, అంటూ, ఆర్మీ యాక్టివిటీ, కాక ఆ మధ్య కింద పడి తగిలిన దెబ్బల వల్ల మీ రెండు కాళ్ళు, నడుము అప్పుడప్పుడు బాధ పెట్టవచ్చు. థెరపీ మానకండి, అని ముగించారు డాక్టర్ సునీల్. అప్పటికి

మధ్యాహ్నం ఒంటిగంటయ్యింది.

ఇంటికే వెళ్లి భోజనం చేద్దాము అంకుల్, రెండు ముఖ్యమైన పనులు ఈ రోజు పూర్తయ్యాయి, అంటున్న మూర్తి తో కలిసి టాక్సీ వైపు నడిచాను.

క్లినిక్ నుండి ఇంటికొచ్చి, పెరగన్నం మాత్రం కొంచెం తినేసి నాకని కేటాయించిన రూంలో పడక మీద వాలాను. చుట్టూ పరిశీలించాను. ఏవేవో ఫోటోలు, పువ్వులు అమర్చింది జానకి. మంచానికి ఎదురుగా గోడ మీద పెద్ద ఫోటోలో, నేనూ నా ఇరువైపులా జానకి, వైశాలి. తల మీద వైశాలికి బర్త్ డే హాట్ ఉంది. పదేళ్ళ పుట్టినరోజు ఆర్మీ క్లబ్ లో సెలెబ్రేట్ చేసినప్పటి చిత్రం అది. వైశాలి వంక చూస్తే ఎన్నో మనసుని పిండేసే జ్ఞాపకాలు.

ఆ పుట్టిన రోజు నాడే, వైశాలికి పాయసం ఇష్టమని పొద్దున్నే తలార స్నానం చేసి, వంటింట్లో పని చేసుకుంటున్న జానకి పొడవాటి జుట్టుని అక్కసుతో వైశాలి వెనక నుండి కత్తిరించేసింది.

వైశాలి పద్నాలుగేళ్ళకే సింగర్ గా మ్యూజిక్ బాండ్ లో చేరి, డ్రింక్ చేసేది. అప్పుడప్పుడు మారక ద్రవ్యాలు కూడా వాడుతుండేదని నా అనుమానం. బాయ్ ఫ్రెండ్స్, డేటింగ్ అన్ని అలవాట్లు ఉండేవి. దాని ఖర్చుకి, మా అమ్మ తన పొలం, పల్లెటూరిలో ఇల్లు అమ్మేసిన డబ్బునుండి కొద్ది కొద్దిగా ఖర్చు చేసేది.

వైశాలి గురించి వ్యధ చెంది, బాధతో ఆరోగ్యం క్షీణించి, క్షయ వ్యాధి తో పాటు, కంటి చూపు మందగించడంతో శాంత చాల బలహీనమయింది.

వైశాలి మ్యూజిక్ గ్రూప్ ఓనర్ జాన్ తో మూడేళ్ళ పాటు సహజీవనం చేసింది. అదే సమయంలో అమ్మ హృద్రోగంతో మరణించాక, డబ్బుకి మమ్మల్ని వేధించేది. గొడవ పడలేక శాంత నగలు ఒక్కోటి ఇచ్చేసేది.

వైశాలికి ఇరవైయేడేళ్ళప్పుడు నేను మేజేర్ గా రిటైర్ అయ్యి, కైరతాబాద్ లోని మా చిన్న ఫ్లాట్లోకి మూవ్ అయ్యాము. పంజాబ్ నేషనల్ బ్యాంక్ మనజేర్ ఉమాపతిని పెళ్ళి చేసుకున్నానని చెప్పింది వైశాలి.

ఓ సారి జానకి, వాళ్ళ పదేళ్ళ కొడుకు రాజు ఇంటికి వచ్చారు. అదే సమయానికి వైశాలి కూడా వచ్చింది. వోర్వలేని వైశాలి నా దగ్గర కూర్చున్న రాజుని లాగి గుమ్మం బయటకి తోసింది. దాని నైజం తెలిసిందే అయినా, వైశాలి మీద ఆ రోజు అసహ్యం వేసింది.

మరోసారి, అనారోగ్యంతో ఊపిరి అందక బాధ పడుతున్న శాంతని, హాస్పిటల్ కి తరలించ బోతున్న సమయంలో వైశాలి వచ్చింది. హాస్పిటల్ కి వెళ్ళే మనిషి వంటి మీద నగలు ఉంచకూడదంటూ, శాంత చేతి గాజులు, మెడలోని గొలుసు, మంగళసూత్రం తీసి, తన పర్సులో వేసుకొంది.

మరో వారానికి ఇంటికి వచ్చిన శాంత, జానకి ఆలనలో కొద్ది రోజులు బాగానే ఉన్నా, ఓ అర్ధ రాత్రి ఊపిరందక, మళ్ళీ హాస్పిటల్ కి తరిలించే లోగానే తీవ్రంగా బాధపడి కన్ను మూసింది.

వైశాలి అంటే, మాకు ఓ టెర్రర్ర్, సంకోచం, బాధ, కడుపుకోత, గుండెల్ని పిండేసే గుబులు, చేతగానితనం. మా అమ్మ మనమరాలిపై ప్రేమతో అతిగా వ్యవహరించి, తప్పు దోవలో పయనించి, వైశాలిని పూర్తిగా నాశనం చేసిందనే మా బాధ. అందుగ్గాను అమ్మని నేనేనాడు క్షమించలేను.

వైశాలి ఆలోచనలతో వ్యధ చెంది, వేదనగా పక్క మీద నుండి లేచాను. బయటకి వచ్చి టివి చూస్తూ కూర్చున్నాను. టివి పైన అందంగా నవ్వుతూ రాజు ఫోటో. రాజు కూడా పాతికేళ్ళ వాడయ్యి, ఆస్ట్రేలియా లో ఐ.టి లో పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ చదువుల్లో ఉన్నాడుట. ఇల్లు నిశబ్దంగా ఉంది. జానకి, మూర్తి కనబడలేదు. బయటకి వెళ్లుంటారు అనుకున్నాను.

టివి చూస్తూ మగతలోకి జారుకుంటున్న నేను, తలుపు తీసిన చప్పుడికి కళ్ళు తెరచి గుమ్మం వైపు చూశాను. హడావిడిగా రెండు చేతుల నిండా సంచులు, సామానుతో బజార్ నుండి వచ్చారు మూర్తి, జానకి.

సారీ నాన్నా, ఇదో ఇప్పుడే టీ పెట్టిస్తా, అంటూ వంటింట్లోకి వెళ్ళింది జానకి.

మూర్తి సామానంతా సర్దేసి, ఫ్రెష్ అయ్యి, లాయర్ గారి కోసం ఫైల్, కవర్స్ కూడా తెచ్చుకొని సోఫాలో కూర్చున్నాడు. హైదరాబాద్ ట్రాఫిక్ గురించి మాట్లాడుతూ జానకి తెచ్చిన పకోడీ తిని, టీ సిప్ చేస్తుండగా, లాయర్ ఇంటికి వెళ్లేందుకు ఓపికుందా ఇవాళ? అని లేచి వెళ్ళి, నా తల పైకి కాప్, చేతికర్ర తెచ్చిచ్చింది జానకి.